در دنیای داستان هم مانند دنیای واقعی لازم است که افراد (شخصیتها) از طریق کاربرد بهجای کلام، از احوال و تفکرات یکدیگر اطلاع پیدا کنند. آنچه مسلم است، در خلال این تبادل اطلاعات میان شخصیتها خواننده نیز باید معلومات خود دربارۀ شخصیتها و ماجراهای داستان را کنار هم بچیند تا پازل ذهنیاش کامل شود و در جریان داستان حرکت کند.
چه موقع شخصیتها باید باهم حرف بزنند؟ کجا باید سکوت کنند و کجا واگویه؟
«در تمامی کتابهای آموزش داستان نویسی، تنها دو روش برای تبادل اطلاعات در سخن و ذهنگرایی شخصیت داستانی بیان شده است: دیالوگ و منولوگ. این روشها صحیح است؛ اما کامل نیست! لذا این کتاب، قدری مفصلتر به بحث دربارۀ انواع تبادل اطلاعات کلامی توسط شخصیت داستانی میپردازد» (درخشنده، چ۲، ص۱۰).
چه موقع شخصیتها باید با یکدیگر حرف بزنند؟ کجا باید سکوت کنند و کجا واگویههای درونی رهگشای قلم است؟
جلد پنجم آموزش داستاننویسی پیشرفته، تنها کتابی است که در آن، روشهای تبادل اطلاعات کلامی بهطور کامل تشریح داده شده و ویژگیهای و کابرد هریک نیز در متن آمده است. به صورت کلی این کتاب (روش های انتقال اطلاعات و نثر خوب داستانی) را بیان می کند.
حالا برویم بهسمت فصل دوم کتاب! حتماً به گوش شما هم خورده که دربارۀ برخی نوشتهها میگویند «نثر زیبایی دارد» یا «نثرش روان است» یا جملاتی مشابه اینها. خب این «نثر» یعنی چه؟ آیا نثر داستان هم مثل نثر نوشتههای دیگر است یا ویژگیهای متفاوتی دارد؟ آیا نوع نثر نویسنده تأثیری در جذابیت داستان دارد؟
«نویسندۀ متبحر با در کنار هم قراردادن کلمات، ساختمان داستان خود را میسازد. به همین دلیل، مصالح بهکاربردهشده در ساختمان داستان (کلمات) ویژگیهای خاصی باید داشته باشند» (درخشنده، چ۲، ص۷۱).
کتاب حاضر، با تشریح ویژگیهای نثر خوب داستانی به نویسنده کمک میکند تا بهتر بتواند از این ابزار نگارشی بهره ببرد و بر تأثیرگذاری نثر خود بیفزاید.
نوبتی هم که باشد، دیگر باید برویم بهسمت شنیدن صدای شخصیتهای داستان در جلد ششم آموزش داستاننویسی.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.